Case 57: Ang pag-bubukas ng bagong pinto

All the characters in this series have no existence whatsoever outside the imagination of author, and have no relation to anyone having the same name or names.  They are not even distantly inspired by any individual known or unknown, and all the incidents are merely invention. 

Habang sumagi sa isip ni Mari ang nakaraan nila Louie noon, ay siya namang tumunog ang kanilang door bell.

DING!-DONG!

Mari: Sandali na diyan na!

Binitawan niya ang kanyang hawak na picture frame nila ni Louie, at nag-madaling bumaba, at ng maka-baba ay kaagad niyang binuksan ang gate, at ang taong dumating ay walang iba kung hindi si Kyro.

Mari: Detective Anjelo?

Kyro: Pasensiya na kung medyo madungis ako, pero puwede ba kitang matanong sa ilang mga bagay?

Mari: Sure, hali ka pumasok ka muna.

Pinapasok ni Mari si Kyro sa kanilang bahay. Ngunit sa labas, hindi alam ni Kyro na sumunod si Miguel, at tila meron talagang bumabagabag sa kanya. 

Case 57: Ang pag-bubukas ng bagong pinto

Dranixs HQ  

Naabutan ni Quwarta si Tersera na nag-iisa at tila meron itong iniisip.

Quwarta: Mukang nag-iisa ka ata ngayon, wala ka bang balak pumunta sa mga kapwa mo artista, para mag-bigay man lang ng isang konting dasal...Louie.

Nag-balik sa dati niyang anyo si Tersera, bilang si Louie.

Louie: Bakit ko naman gagawin yun? Ako na ang pumaslang sa kanila, ako pa ang mag-bibigay ng dasal? Heh, kahibangan yun.

Quwarta: Napansin ko lang nitong mga nakaraang buwan, sunod-sunod ang ginawa mong pag-paslang sa mga taong mga malalapit sa iyo noon.

Louie: Dapat lang, dahil marami ng ka kumpetensiya ang reyna, ako lang dapat ang siyang hinagangaan at tinitingala ng lahat… Ako lang.

Quwarta: Yan lang ba talaga ang dahilan, o nag-hihiganti ka lang sa kanila?

Tila nakaka-halata si Louie kay Quwarta na gusto siyang pag-sabihan nito.

Louie: Ano bang gusto mong palabasin?

Quwarta: Kung gagawin mo talaga ang bagay na yan, siguraduhin mong wala kang ititira sa mga taong yumurak sa iyo noon, at tandaan mo rin, mag-iingat ka. Dahil sa konting pag-kakamali mo lang, puwedeng mapahamak ang buong organisasyon.

Louie: Naiintindihan  ko yun, at kung mang-yari man ang iniisip mo, ako mismo ang tatapos sa sarili ko, dahil yun ang ipinangako ko sa nakatataas...pero hindi mang-yayari ang mga bagay na iyun, dahil patuloy akong ma-mamayag-pag.

Pag-katapos mag-usap nila Quwarta at Louie, ay umalis ang babaeng miyembro ng dranixs sa silid.

Quwarta: Ang babaeng yun, ano ba ang nakita sa kanya ng nakatataas, para lang ibigay ang katanyagang ito sa kanya.

_______________________________________________

Louie: Ngayon halos wala na sila, ngayon sisimulan ko na ang sarili kong palabas?

Mula sa likuran naman niya, lumabas si atemis. At naka-handa na muli ito sa mga iuutos ni Tersera sa kanya.

Louie: Pero bago yun, may kailangan muna tayong tapusin...diba atemis.  

_____________________________________________

Balik sa bahay ni Mari, pinakuha lahat ni Kyro sa dalaga ang puwedeng makuha pang mas maraming impormation.

Mari: So may possible lead na ba kung sino ang gumagawa nito?

Kyro: Meron, at sa totoo lang kilala ko kung sino siya.

Mari: Talaga sino?

Kyro: Miyembro siya ng dranixs, at tila hindi pa siya tapos.

Mari: Dranixs?

Kyro: Mukang nag-tataka ka sa sinabi ko, isa silang sikretong organisasyon, na kinokontrol ang sibilisasyon ng patago, pero ang pinag-tataka ko, bakit kailangan patayin ni tersera ang mga sikat na artistang yun? Anong dahilan niya.

Inilabas ni Kyro ang picture na hawak niya, at ipinakita niya ito kay Mari.

Kyro: Heto tingnan mo.

Mari: Teka paano mo nakuha ito?

Kyro: Binigay sa akin yan ng kaibigan kong reporter, nag-tataka rin ako kung saan niya nakuha yan, ang gusto ko lang malaman sa litratong yan, ay ito halos lahat ng merong naka-bilog ay wala na, at kayong dalawa nalang ni Louie ang siyang hindi niya na tatarget. Sabihin mo nga sa akin, ano ba talaga ang nang-yayari? Nasaan si Louie?

Tila nag-dadalawang isip si Mari, kung sasabihin niya ba ang mga nang-yari noong napanahong yun. Ngunit wala siyang ibang pamimilian  kung hindi sabihin ang personal na bagay na ito.

Mari: Ayaw kong sabihin  ito pero, ang mga taong napaslang nang sinasabi mong si tersera, ay mga taong nag-pahiya at umiwan noon kay Louie, ng mga panahong kailangan niya ng masasandalan.

Kyro: Teka hindi kita maintindihan? Ang mga taong to, sila ang na nakit kay Louie noon? Pero bakit, bakit kailangan patayin ni tersera ang mga ito? Mukang lalo lang naging komplikado ang lahat.

At nag-pasiya na si Mari na sabihin kay Kyro, ang totoo.

Mari: Sasabihin ko ang ilan sa mga nalalaman ko, si Louie, bago siya umalis dito, meron siyang nakilalang isang tao, sinabi niya sa akin noon na, siya ang mag-bibigay ng isang malaking break sa kanya.

_________________________________________________________

3 years ago.... 

Sa gitna ng malakas na ulan, naka-upo parin si Louie, at isang lalaki ang siyang nag-abot sa kanya ng panyong.

Lalaki: Kunin mo.

Kinuha ni Louie ang payong, at umalis na ang lalaki. Pero kaagad tumayo ang dalaga, para tawagin muli ito.

Louie: Sa-sandali!

Tumigil ang Lalaki, at nag-salita ito.

Lalaki: Maging matatag ka lang, malalampasan mo rin lahat ng pag-subok, kagaya ng ulang ito, tititla rin ito, at muling mag-papakita ang araw, ganon din ang gawin mo, patuloy kang umusbong. At ang lahat ng yun ay masusuklian ng higit pa sa inaasahan mo.

Umalis na ng tuluyan ang lalaki... ngunit tinawag muli ito ni Louie para tanungin ang pangalan.

Louie: Sandali! Anong pangalan mo! Sandali!

Pero hindi na ito lumingon pa.

___________________________________________________

Pag-katapos ng mga nang-yari, nag-tungo si Louie sa ospital, at ang nadatnan niya dito ay si Mari, na binabantayan ang kanilang ina.

Mari: (Gulat) L-Louie?

Gulat si Mari ng makita niya ang kanyang kakambal, at si Louie ay kaagad na napayakap sa kanyang kapatid, at umiyak ito.

Louie: Whaaaaaa....

Mari: Louie....Salamat at umuwi ka na.

Gumanti nalang ng yakap si Mari sa kanyang kakambal, upang mabawasan ang bigat sa dib-dib nito.

_________________________________________________

Mari: Heto oh...

Inabutan ni Mari si Louie ng isang mainit na kape, upang mainitan ito.

Louie: Salamat...

Naupo si Mari sa tabi ni Louie, at kinausap niya ito.

Mari: Saan ka ba nang galing? Alam mo bang hinanap kita kung saan?

Louie: Wala, nag-palipas lang ako ng sama ng loob, pasensiya na kung pati ikaw na-pag buntunan ko...hindi ko lang talaga matangap itong nang-yayari sa atin....parang gusto ko ng sumuko.

Mari: Huwag mo namang sabihin yan, ang akala ko ba pag-bubutihin mo para kay mama?

Louie: Pero kasi....

Napansin ni Mari na tila wala parin sa sarili si Louie, kaya na itanong nito kung ano ba talaga ang nang-yari.

Mari: Sandali, ano ba ang nang-yari sayo? Parang hindi ikaw yan ah?

Louie: Huwag mo nalang alalahanin yun, siguro nadadala lang ako sa mga pang-yayari.

Mari: Louie?

Louie: (Ngumiti) Maayos din ang lahat...

Hindi niya masabi sa kanyang kapatid na, muntik na siyang pag-samantalahan ni Sandro, at iniisip niya kung ano ang magiging epekto nito sa kanilang banda.

Louie: Ang mabuti pa, puntahan ko muna si mama sa kuwarto niya, malamang pinag-alala ko siya nitong mga nakaraang araw.

Mari: Mabuti pa nga-----

Papunta palang sila Mari at Louie sa silid ng kanilang ina, ng biglang nag-madaling pumasok ang kanilang ama.

Ben: Mari! Louie!

Mari: Papa!?

Nakita nila na hingal na hingal ito, at nang-lalamig ang pawis. At ma-ngiyak-ngiyak ito.

Ben: (Umiiyak) Ang mama niyo!!

Nagulat nalang ang dalawa sa narinig nila sa kanilang ina.

____________________________________________________

Kaya nag-madali silang pumunta sa silid nito.

Mari: Mama!

Papasok palang sila sa silid, pero piniglan sila ng nurse, upang magawa nila ang trabaho nila. At bago palang sila makapasok, nakita nila na inaatake muli ang kanilang ina ng sakit nito.

Louie: Anong nang-yayari kay mama!

Nurse: Sandali, huminahon lang kayo, ginagawa na namin ang lahat, pakiusap doon muna kayo sa labas.

Louie: Hindi Mama! Mama!

Nurse: Pakiusap lang po!

MAMA!!!

At tuluyan na silang pinag-saraduhan ng pinto.

______________________________________________________

Ilang sandali, matapos atakehin ang kanilang ina, naka-usap ng ama nila ang doctor, at sinabi nito sa kanila ang tunay na kalagayan nito.

Ben: Ganon po ba...Sige, maraming salamat.

Umalis ang doctor pag-katapos sabihin nito, humarap naman si Ben sa kaniyang mga anak, hindi na alam ang sasabihin.

Mari: Papa...anong sabi ng doctor?

Louie: Papa! Sagutin mo kami!

Halos hindi maka pag-salita si Ben, sa mga tanong ng kaniyang mga anak, hanggang sa pumatak nalang ang mga luha nito sa kaniyang mga mata.

Ben: (Napapaluha) Ang...mama niyo, hindi na siya mag-tatagal.

Tila pinag-bagsakan ng  langit at lupa ang dalawang mag-kapatid sa mga sinabi ng kanilang ama.

Louie: I-Imposible! Diba sinabi ng doctor, puwede pa naman siyang gumaling, puwede pa siyang gumaling gamit ang chemotherapy?

Mari: Papa...hindi totoo yan diba? Hindi yan totoo!

Ben: Yan ang totoo! Hindi na kayang isalba pa ng mga doctor ang buhay ng mama niyo! Kahit na ano pang operation ang gawin sa kanya, wala ng silbi...kaya tangapin nalang natin. Ito na ang kanyang kapalaran.

Louie: (Lumuluha) Ganito nanaman ba tayo, babalik nanaman tayo sa simula? Diba sinabi ko sa inyo, hindi siya mawawala. Maririnig parin niya akong kumanta sa isang  malaking stage.

At dahil doon, muling naisipan ni Louei na umalis, ngunit sa pag-kakataong ito.

Mari: Louie saan ka nanaman pupunta?

Louie: Hahanap ako ng tulong...alam kong may magagawa pa sila, ginigipit lang nila tayo dahil alam nilang wala tayong ibabayad. Hindi ako na niniwalang wala ng pag-asa!

Tumakbo papaalis si Louie.

Mari: Louie!!

Louie: Hintayin niyo lang ako...mama!

___________________________________________________

Kinabukasan, nag-tungo si Louie sa kanilang studio, at naabutan nila na nag-eensayo ang mga ito. Bigla nalang siyang pumasok sa loob. At nagulat nalang ang iba niyang mga kasama.

Misa: Louie?

Louie: Pasensiya na...kung ngayon lang ako.

Misa: Teka saan ka ba galing...noong minsan ka pa namin hinahanap ni Mari?  Sandali nag-kita na ba kayo? Mukang pagod na pagod ka ah.

Sandro: Aba, tingnan mo nga naman. Narito pala ang babaeng walang utang na loob.

Nadoon din pala si Sandro, at sinabi ang mga bagay na ito.

Misa: Sandali, Sandro ano ang sinasabi mo?

Sandro: Ang lakas ng loob mong pumunta pa dito, pag-katapos mong gawin sa akin ang bagay na ito?

Ipinakita ni Sandro ang sugat na nakuha niya sa kanyang kaliwang kilay, at pinag-taka naman ni Louie ito kung saan niya nakuha ito.

Louie: Sandali wala akong alam diyan! Ikaw nga dapat itong mahiya sa akin, dahil muntik mo na akong pag-samantalahan.

Sandro: Huwag mo akong baligtarin, dahil wala ng maniniwala sa iyo, Guys alam niyo ba nag-babalak si Louie na ibenta ang isa sa mga kanta natin.

Ikinagulat ni Louie ang mga sinabi ni Sandro sa kaniyang mga kasama sa banda.

Louie: Hindi totoo yan! Hindi totoo yan!

Sandro: Huwag ka ng mag palusot , ipinakita ko sa iyo ang kantang ito para mapag-aralan nating pareho, pero anong ginawa mo? Ikaw itong nag-tangka na kunin ang lahat, gusto mong mag-sulo, at iniisip mo na masiyado kaming pabigat sa iyo.

Halos pasama na nang pasama ang tingin ng mga kasama nila kay Louie.

Louie: Sinungaling ka...wala akong binabalak na ganyan...ang gusto ko lang, ang gusto ko lang ay humingi ng tulong sa inyo, dahil ang mama ko, hindi na namin alam kung mag-tatagal pa siya.

Misa: Louie?...

Sandro: Wala kaming pakelam, kahit na ikaw ang siyang bumuo ng bandang ito, kaya ka naming tangalin...ang totoo nga niyan, mas maganda kung wala ka na dito.

Misa: Sandro tama na! Wala naman tayong pruweba sa mga sinasabi mo! Hindi magagawa ni Louie ang ibenta tayo, lalo na sa kalagayan ng magulang niya ngayon.

Sandro: Yun na nga ang dahilan diba? Ginagamit niya ang nanay niyang nag-hihingalo, para masolo ang para sa atin, kaya ano pang silbi na narito siya? Ang mabuti pa umalis ka nalang, baka mamaya-hindi mo na maabutang buhay ang nanay mo-----

PAAAAAAAAKKKKKK

Isang malakas na sampal ang ibinigay ni Louie sa mukha ni Sandro, na umiiyak ito.

Louie: Wala kang kuwenta...Wala kayong kuwentang mga kaibigan....

Misa: Louie!

At pag-katapos noon, bigla nalang umalis si Louie. Na merong kinikimkim na sama ng loob sa kanyang mga dating kaibigan.

Misa: Sandro, bakit mo nagawa yun?

Sandro: Dapat lang yun. Sige na mag-practice nalang kayo. May gig pa tayo bukas.

Inaalala naman ni Misa ang kaibigan.

____________________________________________________

Balik sa bahay ni Mari, ngayon naiintindihan na ni Kyro, kung bakit umalis si Louie sa kanilang banda.

Kyro: Kung ganon, yun pala ang dahilan kung bakit siya umalis sa banda niyo noon?

Mari: Tama, masiyadong nasaktan si Louie sa mga nang-yari, sa mga masasakit na salita at pag-bibintang.

Kyro: So mali ang balitang kaya sila nag-kawatak-watak ay dahil sa mga eskandalo na kinasangkutan ninyo?

Mari: Alam mo, umalis narin ako sa banda noong umalis si Louie, at ang tungkol naman sa pag-didisband. Dahil narin siguro sa hindi nila pag-kakasundo, ang iba gusto ng kumalas para mag solo. At ang iba naman sa kanila, lumaki ang mga ulo.

Kyro: Sandali, diba may nabangit na isang taong nag-bigay sa kanya ng break? Sino ba ito?

Mari: Hindi ko alam at hindi ko rin masabi kung sino ito, basta simula ng sumikat si Louie at makilala niya ang taong ito, hindi na niya kami kinausap. Pati na si mama.

Kyro: Ang mama niyo....teka huli na ito, anong nang-yari sa ina niyo?

Mari: Si mama....

______________________________________________

Tumatakbo si Louie, nang wala ng patutunguhan, hanggang sa nadapa siya, at muling lumuha.

BAAAAAGGGGG

Louie: (Lumuluha) Kailangan kong...maging matatag...kailangan ako ng mama ko.

Muling tatayo si Louie mula sa kanyang pag-kadapa, ng merong isa nanamang tao na nag-abot nang kaniyang kamay para tulungan ito.

Lalaki: Ayos ka lang ba?

Nagulat si Louie, na ang taong tumutulong sa kanya, ay ang taong noong nakaraang nadapa din siya.

Louie: I-Ikaw?

Lalaki: Nasaktan ka ba? Kaya mo bang tumayo?

Nang matulala si Louie, naisip niyang abutin ang kamay nito, para tulungan siyang maka-tayo.

Louie: Maraming salamat.

Lalaki: Walang ano man yun.

Aalis nasa ang lalaking tumulong sa kanya, ng tawagin muli ito ni Louie.

Louie: Sandali, bakit...bakit ka nalang biglang nag-papakita sa akin? Bakit?

Lalaki: Siguro nag-kakataon lang yun, hindi ko rin alam. Pero mukang tadhana ang gumagawa ng paraan upang mag-kita tayo.

Pinag-masdan nang naturang lalaki si Louie, at nakita niya sa mga mata nito, na malaki ang problemang kanyang dinadala.

Lalaki: Nakikita ko sa mga mata mo, ang bigat at pasakit na dinadala mo, gusto mong kumawala, pero hindi mo magawa...dahil sa paligid na meron ka, ay hinahatak ka nilang paibaba.

Louie: Teka anong ibig mong sabihin?

Ngumiti ang lalaki, na tila merong ibig-sabihin ito.

Lalaki: Mukang isa ka sa napili, para maging isang hinirang.

Louie: Hinirang? Teka hindi kita maintindihan...sandali ano ba talaga ang ibig-sabihin?

Lalaki: Malalaman mo, sa oras na mag-kita muli tayo, Louies Anne Morales.

Nagulat si Louie na alam nito ang kanyang pangalan, ng tatawagin niya muli ito, ay bigla nalang 

itong nawala.

Louie: Sandali papaano mo nalaman----nawala siya?

Sino ba talaga ang lalaking ito?

__________________________________________________________

Sa ospital...

Binabantayan parin ni Mari ang kanilang ina.

Mari: Si Louie...ano na kaya ang ginagawa niya ngayon?

Ngunit hindi pansin ni Mari, na ang kanilang ina, ay unti-unting dumidilat. Hanggang sa, hawakan nito ang kamay niya. Na ikinagulat ng dalaga.

Mari: M-Mama!

Anong ibig sabihin nito? At si Louie, tila naguguluhan kung sino ba ang lalaking nag-papakita sa kanya.

Case continued.